صندلی تظاهرات سیاه پوستان در آثار هالیوود - وبلاگ اشاره

به گزارش وبلاگ اشاره، فیلم Detroit، روایتی از اعتراضات تند سیاه پوستانی است که توسط چند پلیس سفیدپوست آمریکایی در سال 1967 بشدت تحقیر شدند. شاید در نگاه نخست، به تحسین کارگردان بپردازیم که با شجاعت به یکی از مهمترین موضوعات در جامعه آمریکا یعنی همان نژادپرستی پرداخته است.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ اشاره، دوشنبه هفته گذشته بود که در شهر مینیاپولیسِ ایالت مینه سوتا، جورج فلوید شهروند سیاه پوست آمریکایی زیر چکمه های دیریک شاوین پلیس آمریکایی که زانویش روی گردن او بود، با خواهش و التماس گفت: هی مرد! این صورت منه که داری له اش می کنی! من که کاری نکردم...! خواهش می کنم، لطفا! تو رو خدا، لطفا! نمی تونم نفس بکشم!؛ پس از 8 دقیقه جان باخت.

همین اتفاق وحشیانه و قتل فلوید باعث شد تا آتشِ زیرِ خاکسترِ نژادپرستی و تحقیر سیاه پوستانِ آمریکایی، گُر گرفته و باعث شعله ور شدن اعتراضات خیابانی مردم آمریکا گردد. آتشِ اعتراضاتی که دامنه آن محدود به ایالت مینه سوتا نشد، بلکه ایالات متعددی همچون آریزونا، لس آنجلس، آتلانتا، نیویورک و... درگیر این اعتراضات خیابانی شدند.

اما قتل بی رحمانه شهروندان سیاه پوست در آمریکا، سابقه بیش از 50 سال را دارد. همچنین تظاهرات گسترده علیه این رفتار نژادپرستانه پلیس و برخی سفیدپوستان آمریکایی هم از سابقه طولانی برخوردار است.

سال 1965 در ایالت لس آنجلس، پلیس آمریکایی که برای آنالیز مدارک شناسایی دو شهروند سیاه پوست را بازپرسی کرد، باعث تظاهرات خشونت آمیزی از تاریخ 11 الی 17 آگوست در منطقه وات لس آنجلس شد که به موجب آن 34 نفر کشته و اداره پلیس آن منطقه در محاصره معترضان نهاده شد.

سال 1967 در شهر دیترویتِ ایالت میشیگان، پلیس آمریکا در شبیخونی وحشیانه به یک کلوب غیرمجاز شبانه که برای سیاه پوستان بود، حمله می نماید. همین اتفاق باعث شد تا در همان شب، شورشی علیه افسران پلیس ایجاد گردد که از آن به شورش نژادی یاد می گردد. اگرچه پیش از این در شهر دیترویت عوامل مختلفی همچون بیکاری، جداسازی سیاه پوستان از سفیدپوستان در مدارس و کارخانه ها و باعث شد تا بر آتش اعتراضات خیابانی دمیده گردد.

سال 1968 در شهر ممفیسِ ایالت تنیسی، زمانی که رهبر سیاه پوستان آمریکایی مارتین لوتر کینگ ترور شد، تظاهرات سنگینی در بیش از 100 شهر آمریکا طی بازه زمانی 4 الی 11 آوریل همان سال ادامه پیدا کرد و نزدیک به 46 نفر کشته شدند.

همچنین در سال های 1980 در میامی، 1992 در لس آنجلس، 2001 در سینسیناتی، 2014 در فرگوسن، 2015 در بالتیمور و در سال 2016 در شهر شارلوت، تظاهرات گسترده ای علیه نژادپرستی توسط سیاه پوستان شکل گرفت.

نگارنده در این گزارش به دنبال آنالیز جزئیات شکاف های مالی و اجتماعی بوجود آمده در جامعه سیاه و سفیدپوست آمریکا را ندارد، چرا تحلیلِ آن، در این مقال نمی گنجد.

در این نوشتار نگاهی به سینمای هالیوود و صندلی تظاهرات سیاه پوستان در آثار فیلم سازی آمریکا می اندازیم:

کاترین بیگلو تنها کارگردان زن در هالیوود است که جایزه اسکار بهترین فیلم را در افتخارات هنری خود دارد. وی که پیش از این آثاری تاریخی همچون The Hurt Locker-مهلکه در سال 2008 و Zero Dark Thirty-سی دقیقه پس از نیمه شب در سال 2012 را کارگردانی نموده است. وی در فراوری آخرین فیلم خود The Detroit در سال 2017 به یکی از حوادث مهم تاریخی و اعتراضاتی با موضوع شورش علیه نژادپرستی در شهر دیترویت پرداخته است.

بیگلو همچون الیور استون از کارگردانان معروف هالیوود، از جمله افرادی است که در ساخت فیلم های سفارشی با پنتاگون همکاری می نماید. برخی از همین آثار، بودجه ساخت فراوری خود را از پنتاگون دریافت می نمایند تا فیلمی سفارشی در جهت اهداف سیاست خارجی و نظامی آمریکا ساخته گردد. بنوعی این قبیل کارگردانان در اغلب آثار سینمایی شان بنوعی عمل می نمایند که هم سازمان را در جهت منافع شان راضی نگه می دارند و همچنین در رسانه ها از خود یک کارگردان ضدجنگ می سازند!

فیلم Detroit، روایتی از اعتراضات تند سیاه پوستانی است که توسط چند پلیس سفیدپوست آمریکایی در سال 1967 بشدت تحقیر شدند. شاید در نگاه نخست، به تحسین کارگردان بپردازیم که با شجاعت به یکی از مهمترین موضوعات در جامعه آمریکا یعنی همان نژادپرستی پرداخته است.

اما؛ سوال اصلی اینجاست که آیا این فیلم در راستای تایید و درستی قیام سیاه پوستان علیه شرایط نژادپرستی حاکم بر جامعه است یا در نگاه دونالد ترامپ این اقدام، آشوب طلبی شهروندان سیاه پوست علیه دولت آمریکاست؟! فیلم در لایه های پنهان خود بصورت زیرکانه اعتراضات سیاه پوستان را نوعی آشوب طلبی نشان می دهد.

با تظاهرات گسترده شهروندان سیاه پوست و همچنین به دلیل نرخ بالای بیکاری در این شهر، بسیاری از فروشگاه ها غارت شدند و دولت وقت آمریکا برای سرکوب این اعتراضات و بازداشت های گروهی که 5 روز به طول انجامید، هزاران نیروی گارد ملی را به این شهر فرستاد.

برخی نیز درباره روایت این فیلم معتقدند که بیگلو با به تصویر کشاندن جزئیات حوادث آن سال، به دنبال نشان دادن رفتار وحشیانه پلیس آمریکا است و در سکانسی تاثیرگذار به کشته شدن دختر خردسالی پرداخته که پلیس، او را با تک تیراندازی اشتباه گرفته و با شلیک گلوله باعث مرگ او شد!

شاید سکانس هایی از فیلم، مخاطب را عصبی نموده و آدرنالین خون آنان را بالا ببرد ولی در قسمت زیادی از فیلم، مخاطب با خود فکر می نماید که این حجم از خشونت سیاه پوستان برای چیست؟! یکی از نکات مهمی که در این فیلم از آن غفلت شده که باعث پیدایش اعتراضات خشمگین از سوی سیاه پوستان شده است، جداسازی نژادی افراد سیاه و سفید در مدارس، منطقه مسکونی، کارخانه ها و...، همچنین نابرابری دستمزد در بین آنهاست! پس در این فیلم، مخاطب به ریشه های اصلی شکل گیری اعتراضات خشونت آمیز سیاه پوستان، مطلع نیست و از طرفی روح و روان شهروندان سفیدپوست آمریکایی را تحت تاثیر قرار نمی دهد.

از نگاه نگارنده، Detroit یک فیلم با بودجه پنتاگونی است که با روایتی غیرمستقیمِ دوگانه سعی در القای مطلبی به شهروندان سیاه پوست بوده که هم نشینی سیاه و سفید در آمریکا، یک قرارداد اجباری است. همچنین می توان با این برداشت اعلام کرد که از نگاه سیاست های کلی حاکمیتِ آمریکا، این فیلم یک درمانِ اجتماعی برای سیاه پوستانی است که پس از قیام های ادواری شان و سرکوب از سوی افسران سفیدپوست آمریکایی، فراوری شده است.

منبع: خبرنامه دانشجویان ایران