قهرمان درونت را بیدار کن - وبلاگ اشاره

به گزارش وبلاگ اشاره، خبرهای خوبی می رسد. دختران جوان ایرانی در رشته های مختلف سهمیه المپیک دریافت می نمایند و چنین به نظر می رسد که قرار است در توکیو اتفاقات خوبی رقم بخورد و زنان ایرانی پرچم کشورمان را بالا ببرند. خبر خوب تر این که رسانه ها در حجم زیادی اخبار موفقیت زنان ورزشکار را منتشر می نمایند.

هم در رسانه های دیداری، شنیداری و مکتوب و هم در رسانه های مجازی و شبکه ها اجتماعی. این برد رسانه ای یک حسن کاربردی دارد؛ پدر و مادرها این اخبار را می بینند و می شنوند و دختران خود را در راستا ورزش کردن قرار می دهند و از آنها حمایت می نمایند.

چنین به نظر می رسد آینده ایران پر از دختران ورزشکار و قهرمانی است که رویکرد تازه ای را در جامعه رقم می زنند.

حالا دیگر شنیدن این جمله و باورش که پشت هر خانواده هدفمند، یک مادر و یک زن قوی ایستاده است، طبیعی شده و بیشتر مردم قبول دارند اگر زنان جامعه به خودباوری برسند و در زمینه های مختلف قوی شوند، افراد خانواده و جامعه زندگی بهتری خواهند داشت.

با الهه احمدی، قهرمان رشته تیراندازی که بیشترین مدال داخلی و خارجی را به خانه برده است، هم صحبت شدم تا او بر اساس تجربیاتی که در زندگی و در حوزه ورزش به دست آورده برایمان از زنان قوی و هدفمند و تاثیرشان بر خانواده و جامعه بگوید.

خودمان را دوست داشته باشیم

احمدی بر این باور است که همه چیز از دوست داشتن خود آغاز می شود. او می گوید: به ما مهارت این که خودمان را به همان میزان که دیگران را دوست داریم، دوست داشته باشیم، یاد نداده اند. ما بلد نیستیم با خودمان خوب رفتار کنیم برای همین وقتی از شرایط خسته می شویم یا می خواهیم آنها را تغییر دهیم به جای انتخاب راه های درست با روش های ناکارآمد می جنگیم و از بحرانی به بحران دیگر می رویم. وقتی با دوست یا آشنا یا حتی بیگانه ای روبه رو می شویم که ایرادی مثلا در صورتش دارد یا زیبایی اش ایده آل نیست، او را تشویق می کنیم خودش را همچنان که هست بپذیرد و خودش را آزار ندهد اما وقتی روبه روی آینه می ایستیم و ایرادی در صورت خودمان می بینیم یا تصور می کنیم از اینی که هستیم می توانیم زیباتر باشیم، آغاز به سرزنش خودمان می کنیم، از خودمان روی برمی گردانیم و به سمت زیباسازی صورت و بدنمان می رویم. به ما یاد نداده اند خودمان را همان طور که هستیم دوست داشته باشیم برای همین است که تعداد زیادی از زنان جامعه ما درگیر جراحی های زیبایی می شوند و همه عمر را صرف زیباسازی ظاهر می نمایند و جالب اینجاست که هیچ وقت هم راضی نمی شوند. اگر از بچگی به ما یاد می دادند خودمان را دوست داشته باشیم و خوشبختی و آرامش را در درونمان و توانمندی های خود پیدا کنیم، الان شرایط جامعه جور دیگری بود. هر آدمی و هر زنی درون خود یک قهرمان دارد که باید او را پیدا کند و قوی اش کند تا این قهرمان درونی همواره از او مراقبت کند و برترین راه ها را به او نشان دهد و او را در راستا پیروزیت قرار دهد.

همواره پای یک زن قوی در میان است

یک زن وقتی از تفکر و الهامات درونی خود استفاده می نماید، متوجه می شود باید خودش را قوی کند. برای این کار باید ورزش کند و سلامتش را در اولویت قرار دهد. باید کتاب بخواند باید از مطالب مفید نشریات و سایت ها و دیگر رسانه ها استفاده کند باید مدام به روز باشد و حتی یک گام از بقیه جلوتر باشد. یک زن قوی می داند اگر قرار است مادر خوبی باشد باید اول خودش را قوی کند. باید خودش را دوست داشته باشد تا بتواند همسر و فرزندانش را هم دوست داشته باشد. یک مادر وقتی خودش را دوست داشته باشد، می داند باید غذای سالم بخورد و سفره خانه خود را با غذاهای سالم پر کند. می داند که نباید خانه نشینی و تنبلی را به سبک زندگی خودش تبدیل کند، برای همین ورزش های هوازی و پیاده روی را در برنامه روزانه خود قرار می دهد، چون می داند همسر و فرزندانش هم پیرو او خواهند بود.کتاب می خواند چون می داند همسر و فرزندانش به او نگاه می نمایند و کتابخوان می شوند. یک خانم مجرد می داند اگر خودش را دوست داشته باشد، برنامه روزانه اش را پر می نماید از کارهایی که او را توانمند می نماید و قدرت درونی و فردی اش را افزایش می دهد. او می داند برای پیروزیت باید اول خودش قوی باشد و با انگیزه. قوی که باشد برای مسائل احتمالی راهی پیدا می نماید. وقتی قوی باشد و قهرمان درون خود را پیدا نموده باشد، آنقدر در زندگی اش اتفاقات خوب رقم خواهد خورد که دیگر چشم و هم چشمی و گیر افتادن در تغییرات مدام و مستمر ظاهری جایی در زندگی اش نخواهد داشت. می داند باید وارسته و شیک پوش و تمیز و آراسته باشد اما می داند اینها فرق دارد با در تله جراحی های زیبایی افتادن.

امکانات ورزشی خانم ها محدود است

در کنار همه اینها تاکید می کنم زنان برای در راستا درست قرار گرفتن و قوی شدن احتیاج به حمایت و امکانات دارند. در شهرها چه عظیم، چه کوچک، مکان های ورزشی ای که زنان بتوانند با خیال راحت به آنجا بروند و ورزش و نرمش نمایند، خیلی کم است. باشگاهای ورزشی گران هستند و بیشتر زنانه خانه دار توانایی پرداخت هزینه باشگاه را ندارند. توانمندسازی زنان باید به دغدغه دولتمردان تبدیل شود. ساخت محیط های ورزشی مخصوص خانم ها باید در اولویت قرار گیرد. معتقدم زنان خانه دار باید از چهاردیواری خانه بیرون بیایند و در محیط های ورزشی زنان دیگر را بینند و با آنها معاشرت نمایند. در همین دیدارها و گفت و شنودهاست که برای مسائل خود راهی پیدا می نمایند. در همین معاشرت ها انگیزه بیشتری پیدا می نمایند که به سلامت جسم و روان خود بیشتر اهمیت بدهند. باورم این است رسانه ها باید بیشتر به زنان ورزشکار بپردازند. باید با آنان صحبت نمایند و از سبک زندگی شان بپرسند و این که چگونه راستا قهرمانی را طی نموده اند. اما الان فقط در زمان مسابقات جهانی یا لیگ های داخلی با زنان ورزشکار درباره یک مسابقه یا مدال صحبت می شود و بعد دیگر ادامه پیدا نمی نماید. زنان قهرمان وقتی مدام در معرض دید دیگر خانم ها باشند، حتما در زندگی و انتخاب های آنها تاثیرگذار خواهند بود.

حمایت خانواده، شرط اول است

احمدی درباره درخشش زنان در رشته های مختلف ورزشی می گوید: اگر امروز شاهدیم تعداد زنانی که به مسابقات جهانی راه پیدا می نمایند، زیاد شده است، به کوشش همه زنان و مردانی برمی شود که سال ها قبل راه را باز کردند. مسؤولانی (زن و مرد) که مدیریت ورزش بانوان را به عهده گرفتند و کوشش کردند مانع ها را از میان بردارند. یادم هست 20 سال قبل که وارد ورزش تیراندازی شدم برای حضور در این رشته ده ها مانع وجود داشت. اصلا تصور نمی کردیم روزی این ورزش به این میزان فراگیر شود و این همه قهرمان داشته باشیم. اما همه کوشش کردند و الان نتیجه اش را می بینیم. پدر و مادرها به نگرش های تازه ای رسیده و باور نموده اند که پیشرفت و پیروزیت دخترشان فقط در رفتن به دانشگاه و گرفتن مدرک تحصیلی نیست. دخترشان می تواند در زمینه ورزش بسیار پیروز باشد، پس از او حمایت می نمایند. حمایت خانواده به نظرم یکی از اولین شروط پیروزیت دختران است. همان طور که پدرم از من حمایت کرد و مرا به باشگاهش برد و تیراندازی یادم داد و انگیزه قهرمانی را در من به وجود آورد. آن هم در سال هایی که همه می گفتند تیراندازی ورزش مردانه است، من در کنار پدرم ثابت کردیم اتفاقا تیراندازی ورزش زنانه است، چون هم صبر می خواهد و استقامت که زنان هر دو را دارند. تیراندازی خشن نیست چون ورزش تیراندازی با تیراندازی واقعی و در میدان جنگ کاملا فرق دارد.

طاهره آشیانی - روزنامه نگار / روزنامه وبلاگ اشاره