خبرنگاران چگونه خردسالان را برای رفتن به مطب پزشک آماده کنیم؟
به گزارش وبلاگ اشاره، کیش- خبرنگاران- اگر شما هم از گروه والدینی هستید که برای بردن خردسالتان به مطب پزشک، دندان پزشک یا حتی دریافت خون خاطرات پرتنش و درد آوری دارید شاید بهتر باشد این فرآیند را با هم مرور کنیم.
اگر هم از گروه والدینی هستید که نوزاد دارید و هنوز سن کودکتان به خردسالی و این تنش ها نرسیده باز هم این نکات را در حوزه تربیتی نشانه گذاری کنید.
قبل از هر چیز به سراغ خودتان به عنوان والد بروید و ببینید با شنیدن نام دکتر و رفتن به مطب چه حسی دارید؟ اگر نوعی هراس در خود می شناسید بسیار مراقب باشید که این فوبیا را کنترل نموده به فرزند خود منتقل نکنید. پس گام به گام پیش می رویم.
یک. هرگز نام دکتر را به عنوان یک دیگری ناظر، خشک و عبوس، کنترلگر در کنار مفهوم درد طرح نکنید. درد به خودی خود پر از رنج است و اسامی که در کنار این مفهوم ضمیمه ذهنی می شوند هم همان بار را خواهند داشت. پس از نوزادی با خواندن اشعاری که در آنها دکتر یک دوست و همراه خانوادگی است و دلتنگ دیدارش می شویم و کتابهایی که در آنها شخصیت دکتر بسیار مهربان، همراه و دوست داشتنی ترسیم می گردد کوشش کنید یک مفهوم مقتدر اما دوست داشتنی را درونی کنید.
دو. وقتی کودک کمی عظیمتر شد با تهیه اسباب بازی هایی نظر دکتر کوچولو بارها و بارها مناسک مراجعه به پزشک را به سان یک مانور با کودک تمرین کنید. نقشهای پزشک و بیمار را مدام عوض و موقعیت های مختلف را ترسیم کنید و رفتار نادرست را اصلاح کنید.
سه. هرگز قبل از ورود به مطب کودک را از اینکه درد ندارد مطمئن نکنید. چنین هشدارهایی هیچ یاری ذهنی برای درک موقعیت بعدی نمی نماید فقط آستانه تحمل کودک را می شکند. یادمان باشد تجربه حضور کودک در مطب و آزمایشگاه بسیار کم است و هشدارهای ما می توانند ویرانگر شوند.
چهار. وقتی وارد اتاق معاینه شدید طوری رفتار کنید که گویی دکتر دوست صمیمی شماست و کاملا به او اطمینان دارید. به جای کودک سخنی نگویید. میان حرف و پرسش های دکتر نپرید فقط شکیباانه ناظر باشید و لبخند را از قلم نیاندازید. قربان صدقه های شما، وعده ها و هشدارهای شما هیچ یاریی به ایجاد رابطه بهتر بین فرزند بیمار و دکترش نخواهد کرد فرصت بدهید تا خودشان جهت ارتباطی را بسازند.
پنج. به هیچ وجه در مقابل پزشک،کودکتان را بابت عدم همکاری تحقیر و تهدید نکنید. اگر دهنت را باز نکنی باید همین جا بمونی نمی بریمت خونه... اگر نگذاری خون بگیرند همینجا می گذاریم و میرویم...
شش. هرگز برای کنترل کودک در خانه او را به دکتر و آمپول حواله ندهید.
هفت: به کودک هر بار که برای رفتن به مطب و ازمایشگاه بی قراری می نماید وعده جایزه عظیم از سمت خودتان یا پزشک ندهید. همانگونه که شرطی سازی در سایر وجوه تربیتی اشتباه است برای کنترل بیقراری کودک هم او را با پاداش دادن شرطی نکنید. اگر پزشک تشخیص داد برای شکیبای کودک به او جایزه کوچکی مثل استیکر بدهد مداخله نکنیدو اجازه بدهید پزشک با شیوه و تشخیص خود ادامه دهد.
هشت. تاب آوری و تحمل کودک خود را در تمام حوزه ها توسعه دهید تا حین بیماری و تحمل درد و فرایند درمان هم رفتارهای ملایم تری داشته باشد. درد، ناامنی و پریشانی کودک را به رسمیت بشناسید اما با قربان صدقه های جانسوز مانند مادر بمیره که تب داری، الهی من بمیرم دندان دردت را نبینم و... تحمل شرایط را برایش پیچیده تر نکنید.
نه. انتخاب پزشک شکیبا، امن، ملایم و توانمند در ارتباط گیری با بچه ها بسیار مهم است لزوما سراغ پزشکانی که شهرت و ویترین دارند نروید شلوغی زیاد مطب با عدم شکیبای آنها رابطه مستقیم دارد.
ده. خودکنترلی والدین در مواجهه با موقعیت های دردناک بچه هاشان مهمترین اهرم مدیریت این شرایط است اگر از دیدن خون، استفراغ کودک و درد کشیدن او بی تاب شده رفتارهای هیجانی شدید دارید از کودک فاصله موثر بگیرید از پدر/مادر یا مادرعظیم و بستگان خیلی نزدیک هم یاری بگیرید تا بتوانید بر شرایط مسلط شوید.
منبع: ایرنا