یک سقف برای همه!
به گزارش وبلاگ اشاره، در این صفحه به تغییرات مهم در ایران از دریچه فرهنگ استارتاپی نگاه می کنیم. این بار حمیدرضا هنرکار، مدیرعامل یک شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر و یک فضای کار اشتراکی استارتاپی از مزایا و دلایل گسترش این فضاهای جدید کاری نوشته است.
ایده های خوبی در سر دارید. برخی از این ایده ها کاملاً نو هستند و کسی تا به حال به آنها فکر ننموده است؛ برخی از آنها هم ایده های قبلی کسب و کارهای عظیم و کوچک را کامل می نمایند. تنها کار می کنید اما کارتان به مرحله ای رسیده است که احتیاج دارید با کسانی دیدار حضوری داشته باشید یا بخشی از کار را به تیمی بسپارید و مدیریت کار را به دست بگیرید. اما وقتی به شرایط مالی و موجودی بانکی خود نگاه می کنید می بینید که هیچ بودجه قابل توجهی برای راه اندازی کسب و کار خود ندارید و حتی نمی توانید یک اتاق برای پیاده کردن طرح های تان اجاره کنید. مدت هاست در خانه کار می کنید و مدتی است که از این انزوای کاری خسته شده اید و از طرفی توانایی پرداخت اجاره یک دفتر اختصاصی را ندارید. شرکت فعال خودتان را دارید اما علاقه مند هستید بخشی از کارتان را در یک فضای استارتاپی و جدا از سازمان خود پیش ببرید؛ چون این کار مزایایی برای شما دارد.
گذشته غیرمنعطف فضاهای کاری
اگر در دهه هفتاد یا حتی هشتاد شمسی این گزاره ها را مطرح می کردید به اینجا می رسیدید که باید قید استقلال حرفه ای یا راه اندازی کسب وکار خودتان را بزنید و بروید فعلاً برای دیگران کارمندی کنید یا نهایتاً زیر بار یک وام درشت بروید و بیشتر آن را صرف اجاره و رهن یک دفتر تجاری یا اداری کنید.
اما به یمن حضور فرهنگ استارتاپی، این روزها فضای کار اشتراکی به یاری شما می آید و با کمترین هزینه ها امکانات ضروری راه اندازی یا پیگیری یک کسب و کار آرام و بی سر و صدا را برای شما فراهم می نماید. در این محیط ها هم می توانید بر کار خود تمرکز بیشتری داشته باشید هم می توانید با تعامل با افرادی شبیه خودتان و گروه های کاری دیگر پیشرفت کنید و کسب و کار خود را به جایی که می خواهید برسانید. فضای کار اشتراکی به مجموعه ای از افراد مختلف گفته می گردد که در استخدام رسمی مالک یا راه انداز آن فضا نیستند اما در یک محیط کاری و اداری گردهم جمع می شوند و به صورت جداگانه به فعالیت های مالی خود می پردازند. در زمان هایی که خیلی هم از امروز دور نیستند وقتی یک نفر یا چند نفر می خواستند یک کار مالی انجام بدهند یا فعالیتی را در هر زمینه ای شروع نمایند یکی از اولین موضوعاتی که ذهنشان را مشغول می کرد تهیه یک مکان مناسب برای راه اندازی کسب و کار یا شروع فعالیت شان بود. ممکن بود کار را از یک فضای کوچک یا حتی نامناسب شروع نمایند اما هر چه جلو می رفتند متناسب با میزان پیشرفتشان هر روز دفتر کارشان را توسعه می دادند.
دوستان گرمابه و گلستان در یک تیم
اما با ظهور استارتاپ ها مجموعه هایی شروع به کار کردند که به دلایل مختلف نمی توانستند با این فرهنگ کار نمایند. استارتاپ ها اکثراً در شروع چند دوست هستند که با هم کاری را شروع می نمایند و با توجه به ماهیت کار باید همواره در کنار هم و در تعامل با هم کار نمایند. از طرفی پول و امکانات هم برای داشتن دفاتر عظیم ندارند. موضوع عدم در دسترس بودن منابع کافی علی الخصوص برای کسانی که می خواهند کسب و کار شخصی داشته باشند یا به اصطلاح فریلنسری کار نمایند خیلی جدی تر است. معمولاً چنین افرادی در گذشته مجبور می شدند در خونه یا کافی شاپ و... کار نمایند و مسائل زیادی با این فضاها داشتند. این آدم ها و تیم ها که اغلب در فضای نوآوری و تکنولوژی فعالیت می کردند انتها فضاهایی جدید را برای کار کردن خلق کردند که اصطلاحاً بتوانند دورهم کار نمایند و قید و بندهای فضاهای کاری سنتی را نداشته باشند.
ارتفاع پارتیشن ها هم کم شد!
فرهنگ استفاده از این فضاها با توجه به مزیت های زیادی که دارند روز به روز رشد کرد و حالا در جهان کار به جایی رسیده که تیم های حوزه نوآوری معمولاً با استفاده از این فضاها کارشان را شروع می نمایند. جذابیت این فضاها اینقدر زیاد شده که این مدل از کار کردن مورد توجه فعالان بخش سنتی اقتصاد یا حتی بخش های دولتی و حکومتی هم قرار گرفته. ساده ترین مثال آن هم اینکه ارتفاع پارتیشن ها در خیلی از بخش های دولتی کم شده! خیلی از شرکت های خصوصی بخش سنتی اقتصاد هم قسمت های عظیمی از مجموعه های خود را با مدل فضاهای کاری اشتراکی تجهیز نموده اند. خلاصه اینکه با گسترش فرهنگ استارتاپی، فرهنگ کار کردن پشت درهای بسته تبدیل شده به فرهنگ کار کردن در فضایی شفاف و در کنار هم.
منبع: ایران آنلاین