تغییر رنگ حشره بی نوا پس از آلوده شدن به ویروسی عجیب - وبلاگ اشاره

به گزارش وبلاگ اشاره، آبی شدن چیزی نیست که بتوانیم آن را با عفونت ویروسی مرتبط بدانیم. با این حال، این علامت اسمورفی وار (اشاره به کارتون اسمورف ها که همه به رنگ آبی هستند) در بین بی مهرگان رایج است.

به گزارش خبرآنلاین به نقل از نیوزویک، گروهی از ویروس ها باعث این رنگ آمیزی غیرمعمول می شوند. آن ها به ویروس های رنگین کمانی بی مهرگان مشهور هستند و می توانند طیف وسیعی از گونه ها را آلوده نمایند.

ورا راس، استاد ویروس شناسی دانشگاه واخنینگن هلند، به نیوزویک گفت: ویروس های رنگین کمانی بی مهرگان (IIVs) اغلب حشرات و سخت پوستانی را که در زیستگاه های آبی و مرطوب، یا گونه هایی که در خاک زندگی می نمایند را آلوده می نمایند. بیشتر عفونت ها در ایزوپود ها (یا جورپایان به راسته ای از سخت پوستان شامل خرخاکی و موریانه دریایی و ... گفته می گردد)، پشه ها، سوسک ها و لارو پروانه سانان، که به نام کرم ابریشم نیز شناخته می شوند، یافت می شوند. اما سایر حشرات نیز می توانند به آن آلوده شوند.

دسته ای از سخت پوستان به نام لایس چوبی (شپشی که در چوب زندگی می نماید) نوعی ایزوپود (خرخاکی) هستند که دارای اسکلت بیرونی سخت و زره دار و هفت جفت پا هستند. این ویروس به علت نحوه رشدی که در داخل بدن حیوان دارد آن ها را آبی رنگ می نماید.

ساموئل جونز، محققی در دانشگاه منچستر که بر روی فعل و انفعالات بین ویروس ها مطالعه می نماید، به نیوزویک گفت: ویروس ها در شپش های چوبی تکثیر می شوند و آغاز به ادغام شدن در ساختار های کریستالی مانندی می نماید که از ذرات ویروسی زیادی تشکیل شده اند.

این نوع کریستال ها برای ایجاد این رنگ، که به آن ها رنگ ساختاری نیز گفته می گردد، نور را به روش خاصی می شنمایند. این رنگ ساختاری در بعضی از حشرات، بال پروانه ها و بعضی میوه ها و انواع توت ها نیز دیده می گردد، اما در این موارد، عامل ایجاد این رنگ ها ویروس نیست.

راس میگوید که اندازه این رنگ به شدت عفونت بستگی دارد. رنگ آبی در حشرات به شدت آلوده دیده می گردد، و این رنگ ها برای بیشتر گونه های میزبان بین رنگ اسطوخودوس تا فیروزه ای متغیر است، هر چندرنگ سبز یا نارنجی نیز در بعضی از گونه ها دیده شده است.

عفونت می تواند به وسیله طیف وسیعی از فعل و انفعالات منتشر گردد و بین نژاد های مختلف فرق دارد. راس گفت: کانیبالیسم، شکار درون گونه ای و نکروفاژی (خوردن گوشت اجساد) از راه های انتقال موثر در بعضی از گونه ها هستند.

این عفونت می تواند کشنده باشد، به ویژه در حشرات جوان تر یا حشراتی که بار ویروسی بالاتری دارند. در بعضی دیگر، عفونت ممکن است به سادگی مزمن باشد و منجر به کاهش فراوری مثل و طول عمر گردد.

شپش چوب آبی رنگ را می توان در سرتاسر دنیا، سراسر اروپا، آسیا، آمریکای شمالی و استرالیا یافت. با این حال، هنوز جزئیات نشر ویروس تا حد زیادی ناشناخته است. جونز و تیمش در حین مطالعه این ویروس، یک پروژه علمی شهروندان به نام Blue Woodlice را راه اندازی کردند تا به نقشه برداری از موقعیت این عفونت در سراسر بریتانیا و دنیا یاری نمایند.

او گفت: این پروژه مخاطبان زیادی را در سطح دنیای جذب نموده و هر کسی می تواند به جستجوی شپش های چوبی آبی رنگ برود.

به نظر می رسد این ویروس در مکان های خاصی هستند و با تماشا یک یا دو شپش آبی رنگ، قطعا می توان تعداد زیادی از آنان را در همان منطقه پیدا کرد.

گفتنی است که این ویروس ها در بین بی مهرگان رایج هستند ونمی توانند سلول های انسانی را آلوده نمایند.